i don't understand..

..içinde bulunduğum şu küçücük odada kimbilir kaçkere ağladım,anlatsam ciddiye alınmaz bende kalan yaraların derinlikleri,,ne yapmam gerekiyor ?..artık vazgeçmek mi,yoksa her seferinde gözyaşlarımı olması gerektiği gibi oluruna bırakmak mı ? ya da gitmek mi neresi olduğunu bilmeden.. bu gitme isteğide nerden yadigar merak ediyorum..hissediyorum,yüreğimin son kan damlacıklarını tükettiğini hissediyorum..kurtarılmaya ihtiyacı olabilir mi insanın ?..bahsettiklerimin pesimistlikle,mutsuzlukla falan ilgisi yok sadece anlayamıyor insan,neden her seferinde unutmak gerekiyor,bu kadar mı zor yaşamak hayatı ???..bir insanın gözlerinin içine sevgiyle,aşkla bakmak onu yaşamak bu kadar mı zor geliyor ?? ..neden insanoğlu yaradılış nedenini unutmuş çoktan..dediğim gibi bunların yanlızlıkla ilgisi yok,zaten ben yanlız değilim,,sadece yüreğim yanlızlığı hissediyor ve ara sıra bunu bana hatrlatıyor..