Aşk değil bu,bir milletin varoluş mücadelesi sanki içimdeki.Cepheden cepheye koşarken kurşunu biten ve tek dayanağı tüfeğinin ucundaki süngüsü olan askerin yüreğine akan ölüm duygusu,ruhundaki özgürlük olgusu gibi.Neyin uğruna savaştığını sorgulamak,sonra arkana bakmaya değer bir şeyler var mı diye düşünmek bir an.Düşünmek ve kağıda dökememek gibi Aşk,ya da adına ne deniyorsa sizin lugatınızda.Şimdi içimde bambaşka hisler var.Tedirginlik,korku,bilinmezlik ve dahası.ya da çok düşünmenin getirmiş olduğu delilik.Yarını düşünmeden yaşayabilen insanlara özenmek en zavallı halimle.Aslında kaybettiklerime bakılırsa bu konuda çok cesur olmalıyım.Ama nerden bilebilirdim ki geçmiş yaptığım onca hatanın bu şekilde gelip hayatımın kördüğümü olacağını.bilsem yaparmıydım.yapmazdım.Üzmezdim kimseyi ve üzülmezdim bu kadar.Şimdi birçok şeyi konuşmak boş ve anlamsız.Yine zamana bırakacağız kendimizi ve göreceğiz..başlangıçlar ve bitişler yeni mi yoksa geçmişin tekrarı mı ?!?...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder